Stan zapalny stanowi naturalną odpowiedź organizmu na walkę z urazem lub infekcją i ma na celu gojenie ran oraz regenerację tkanek. Jednak przewlekłe zapalenie odgrywa istotną rolę w rozwoju wielu chorób, w tym nowotworów (głównie raka jelita grubego), chorób układu krążenia, cukrzycy, astmy, depresji, zespołu metabolicznego czy reumatoidalnego zapalenia stawów [1, 2, 3, 4, 5, 6]. Istnieją również dowody na silne powiązanie pomiędzy zapaleniem a otyłością. Osoby otyłe mają podwyższony poziom adipocytów (komórek tłuszczowych), które stale produkują nadmierną ilość leptyny. Wzmożone wydzielanie leptyny wiąże się ze zwiększoną produkcją prozapalnych cytokin, w tym TNF-α, IL-1β i IL-6. Podwyższony poziom tych cytokin i białka C-reaktywnego hs-CRP bierze udział w patogenezie insulinooporności i chorób przewlekłych, takich jak cukrzyca typu 2. Oznacza to, że stan zapalny towarzyszący otyłości może odgrywać istotną rolę w rozwoju cukrzycy [7].
Dotychczas udowodniono, że w regulacji stanu zapalnego biorą udział różne składniki odżywcze oraz produkty, dlatego też poszukuje się związku pomiędzy zwyczajami żywieniowymi a zapaleniem [1, 2, 3, 4, 5, 7]. Ponadto mikrobiom jelitowy bierze udział w metabolizmie niektórych składników diety i może regulować poziom mediatorów pro- i przeciwzapalnych [6].
Jednym z najczęściej stosowanych wskaźników oceny potencjału zapalnego czynników żywieniowych jest indeks zapalny diety (ang. dietary inflammatory index – DII). Istnieje kilka jego modyfikacji. Jeden wariant jest oparty o 45 czynników dietetycznych, w tym makroelementy, witaminy, składniki mineralne, flawonoidy, przyprawy i zioła. Inny z kolei bazuje na 9 prozapalnych i 9 przeciwzapalnych produktach. Jeszcze inny opiera się o częstotliwość spożycia 16 produktów [1, 3, 4, 5].
*Pamiętajmy jednak, że ich nadmierne spożycie uznawane jest za prozapalne!
Naukowcy wykazali istotny dodatni związek pomiędzy DII a markerami zapalenia: CRP, TNF-α, IL-1, IL-2, IL-6, INF- γ i sVCAM [2, 4, 5]. Oznacza to, iż dieta bogata w produkty prozapalne (słodycze, masło i inne tłuszcze zwierzęce, cholesterol i tłuszcze nasycone) oraz uboga w produkty przeciwzapalne (warzywa i owoce) może zwiększać ryzyko zapalenia [2].
Wysoki DII jest powiązany z ryzykiem raka jelita grubego, raka trzustki, cukrzycy typu 2, depresji, astmy i zaburzeń kognitywnych [4, 5].
W badaniach wśród wzorców dietetycznych związanych z obniżonym poziomem zapalenia w organizmie wymienia się głównie dietę śródziemnomorską, charakteryzującą się wysokim spożyciem owoców, warzyw, oliwy z oliwek, produktów pełnoziarnistych i ryb, niskim spożyciem czerwonego mięsa i masła oraz umiarkowanym spożyciem alkoholu [2]. Do tej pory wykazano, że stosowanie się do założeń diet przeciwzapalnych, takich jak śródziemnomorska, istotnie obniża wartości markerów zapalenia oraz ryzyko chorób układu krążenia i chorób naczyń mózgowych, a także łagodzi objawy reumatoidalnego zapalenia stawów [2, 4, 6, 7].
Dodatkowo, określone składniki odżywcze zostały powiązane z niskim poziomem zapalenia. Są to węglowodany złożone, wielonienasycone kwasy tłuszczowe omega-3 (PUFA), błonnik, witamina E, witamina C, β-karoten i magnez [2]. Błonnik pokarmowy, węglowodany złożone oraz poliole obecne w owocach stanowią ponadto prebiotyki i wspierają rozwój prawidłowego mikrobiomu jelitowego [6].
Z kolei dieta zachodnia, którą cechuje wysokie spożycie czerwonego mięsa, tłustych produktów mlecznych i przetworzonych produktów zbożowych, związana jest z wysokim poziomem markerów zapalnych: CRP, IL-6 i fibrynogenu [2, 4, 7].
Diety przeciwzapalne różnią się rekomendacjami co do tego, które produkty spożywcze powinny być z nich wykluczone, a które uwzględnione. Jednakże wszystkie wersje diety przeciwzapalnej uwzględniają zalecenia dotyczące spożycia tłuszczów i olejów o wysokiej zawartości wielonienasyconych kwasów tłuszczowych, zwłaszcza omega-3 (ryby, olej rzepakowy, lniany itd.). Ponadto podstawę diety przeciwzapalnej stanowi również ograniczenie węglowodanów rafinowanych (cukier biały i brązowy, miód) oraz nacisk na zwiększenie spożycia nasion i orzechów, co sprawia, że jest to dieta o niskim indeksie i ładunku glikemicznym [7].
W 2019 roku przeprowadzono badanie porównujące efekty działania diety przeciwzapalnej i diety opartej na rekomendacjach Amerykańskiego Towarzystwa Diabetologicznego (ADA) u pacjentów ze stanem przedcukrzycowym oraz cukrzycą. Wykazano, że po 6 tygodniach stosowania obu diet doszło u badanych do obniżenia poziomu markerów zapalenia, glukozy, lipidów i triglicerydów w porównywalnym stopniu [7].
Spożycie czerwonego i przetworzonego mięsa wiąże się z zwiększonym ryzykiem raka jelita grubego, z kolei konsumpcja błonnika, herbaty czy kawy zmniejsza ryzyko rozwoju tego nowotworu. W 2017 roku przeprowadzono badanie, które miało na celu ocenę zależności pomiędzy DII a ryzykiem raka jelita grubego. Stwierdzono, że ryzyko tego nowotworu było o ok. 40% wyższe w przypadku stosowania diety o wysokim indeksie zapalnym w porównaniu do diety o niskim indeksie [5].
Co więcej, zbilansowana dieta obfitująca w żywność o właściwościach przeciwzapalnych: produkty pełnoziarniste o dużej zawartości błonnika, warzywa bogate w polifenole oraz produkty bogate w kwasy tłuszczowe omega-3 może łagodzić objawy zmęczenia towarzyszące wielu chorobom [9].
Dieta przeciwzapalna (2000 kcal)
Idealny dla mało aktywnego mężczyzny w wieku 57 lat, o masie ciała 88,5 kg i wzroście 176 cm w celu redukcji ok. 3,5 kg.
[1] | M. Kanauchi, M. Shibata i M. Iwamura, „A novel dietary inflammatory index reflecting for inflammatory ageing: Technical note,” Annals of Medicine and Surgery, tom 47, pp. 44-46, 2019. |
[2] | N. Shivappa, J. R. Hebert, A. Marcos, L.-E. Diaz, S. Gomez, E. Nova, N. Michels, A. Arouca, E. González-Gil, G. Frederic, M. González-Gross, M. J. Castillo, Y. Manios, M. Kersting, M. J. Gunter, S. De Henauw, K. Antonios, K. Widhalm, D. Molnar, L. Moreno i I. Huybrechts, „Association between dietary inflammatory index and inflammatory markers in the HELENA study,” Molecular Nutrition & Food Research, tom 61, nr 6, pp. 1-18, 2017. |
[3] | N. Shivappa, S. E. Steck, T. G. Hurley, J. R. Hussey i J. R. Hébert, „Designing and developing a literature-derived, population-based dietary inflammatory index,” Public Health Nutrition, tom 17, nr 8, pp. 1689-1696, 2013. |
[4] | F. K. Tabung, S. A. Smith-Warner, J. E. Chavarro, K. Wu, C. S. Fuchs, F. B. Hu, A. T. Chan, W. C. Willett i E. L. Giovannucci, „Development and Validation of an Empirical Dietary Inflammatory Index,” The Journal of Nutrition, tom 146, nr 8, pp. 1560-1570, 2016. |
[5] | N. Shivappa, J. Godos, J. R. Hébert, M. D. Wirth, G. Piuri, A. F. Speciani i G. Grosso, „Dietary Inflammatory Index and Colorectal Cancer Risk—A Meta-Analysis,” Nutrients, tom 9, nr 1043, pp. 1-17, 2017. |
[6] | M. F. Bustamante, M. Agustín-Perez, F. Cedola, R. Coras, R. Narasimhan, S. Golshan i M. Guma, „Design of an anti-inflammatory diet (ITIS diet) for patients with rheumatoid arthritis,” Contemporary Clinical Trials Communications, tom 17, pp. 1-7, 2020. |
[7] | H. Zwickey, A. Horgan, D. Hanes, H. Schiffke, A. Moore, H. Wahbeh, J. Jordan, L. Ojeda, M. McMurry, P. Elmer i J. Q. Purnell, „Effect of the Anti-Inflammatory Diet in People with Diabetes and Pre-Diabetes: A Randomized Controlled Feeding Study,” Journal of Restorative Medicine, tom 8, nr 1, pp. 1-16, 2019. |
[8] | B. Gordon, „Can Diet Help with Inflammation?,” 2019. [Online]. Available: https://www.eatright.org/health/wellness/preventing-illness/can-diet-help-with-inflammation. |
[9] | U. Haß, C. Herpich i K. Norman, „Anti-Inflammatory Diets and Fatigue,” Nutrients, tom 11, nr 2315, pp. 1-24, 2019. |
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Borykasz się z ciągłymi wzdęciami, biegunkami, zaparciami? Wykonaj wodorowo-metanowy test oddechowy i znajdź przyczynę swoich dolegliwości pokarmowych.